مگر ما در طول سال، چقدر فرصت "تجدید دیدار" با "فطرت" داریم؟
مگر در طول سال، چند "شب قدر" داریم؟
ماهی جان، دردریای "یاد خدا" است که حیات می یابد.
وگرنه، دلهای جدا از خدا، مشتی گوشت است و سخت تر از سنگ!
"بیا، بیا، که بشوییم خانه دل را، چرا گناه، چرا غفلت و فراموشی؟
بیا که چهره دل را،به آب "توبه" بشوییم و پاکتر گردیم.
بیا به فطرت بی عیب خویش، برگردیم.
در شب قدر، رو به آینه محاسبه می نشینیم و چهره جان را بی غبار
می بینیم و با باران اشک، دل را در سحر رحمت و مغفرت، شستشو می دهیم.
شب قدر، شب گشودن سفره دل و ریختن اشک نیاز و فصل گریستن
چون ابر بهار در دل آستان آفریدگار غفار است.
شب قدر، شب احیای خویش، با دم مسیحایی دعاست.
شبی است که باید قدر خویش را بشناسی، تقدیر خویش را رقم بزنی
و… "خویشتن جدید" را با قلم توبه و جوهر اشک، ترسیم کنی.
ویژه نامه لیالی نورانی قدر در سایت آیه های انتظار
